Filtry UV na rynku ochrony przeciwsłonecznej

Mocne i słabe strony nieorganicznych kremów przeciwsłonecznych

Mocne strony	Słabości
Bezpieczny / niedrażniący	Percepcja złej estetyki (odczucie skóry i jej wybielenie)
Szerokie spektrum	Formułowanie proszków może być trudne
Wysoki współczynnik SPF (30+) można uzyskać przy użyciu pojedynczego składnika aktywnego (TiO2)	Substancje nieorganiczne uwikłane w debatę nano
Dyspersje są łatwe do włączenia
Fototable

Zastosowania nieorganicznych filtrów przeciwsłonecznych
Nieorganiczne filtry przeciwsłoneczne nadają się do wszelkich zastosowań z ochroną UV, z wyjątkiem bezbarwnych formulacji i aerozoli. Szczególnie dobrze sprawdzają się w produktach do opalania dla niemowląt, produktach do skóry wrażliwej, produktach deklarujących „naturalność” oraz kosmetykach dekoracyjnych.
Filtry UV nieorganiczne Typy chemiczne

Dwutlenek tytanu
• Przede wszystkim filtr UVB, ale niektóre gatunki zapewniają również dobrą ochronę przed promieniowaniem UVA
• Dostępne są różne gatunki o różnej wielkości cząstek, powłokach itp.
• Większość klas mieści się w obszarze nanocząsteczek
• Najmniejsze rozmiary cząsteczek są bardzo przezroczyste dla skóry, ale zapewniają niewielką ochronę przed promieniowaniem UVA; większe rozmiary zapewniają większą ochronę przed promieniowaniem UVA, ale bardziej wybielają skórę.

Tlenek cynku
• Przede wszystkim filtr UVA; skuteczność SPF niższa niż w przypadku TiO2, ale zapewnia lepszą ochronę niż TiO2 w obszarze promieniowania UVA-I o długiej długości fali
• Dostępne są różne gatunki o różnej wielkości cząstek, powłokach itp.
• Większość klas mieści się w obszarze nanocząsteczek

Matryca wydajności/chemii

Oceń od -5 do +5:
-5: istotny negatywny efekt | 0: brak efektu | +5: istotny pozytywny efekt
(Uwaga: w przypadku kosztów i wybielania „negatywny efekt” oznacza wzrost kosztów lub wybielania.)

	Koszt	SPF	UVA Ochrona	Odczucie skóry	Bielenie	Fotostabilność	Woda Opór
Benzofenon-3	-2	+4	+2	0	0	+3	0
Benzofenon-4	-2	+2	+2	0	0	+3	0
Bis-etyloheksyloksyfenol Metoksyfenylotriazyna	-4	+5	+5	0	0	+4	0
Butylometoksydibenzoilometan	-2	+2	+5	0	0	-5	0
Dietyloaminohydroksybenzoiloheksyl benzoesan	-4	+1	+5	0	0	+4	0
Dietyloheksylobutamidotriazon	-4	+4	0	0	0	+4	0
Tetrasulfonian disodowy fenylodibenzimiazolu	-4	+3	+5	0	0	+3	-2
Etyloheksylodimetylo PABA	-1	+4	0	0	0	+2	0
Metoksycynamonian etyloheksylu	-2	+4	+1	-1	0	-3	+1
Salicylan etyloheksylu	-1	+1	0	0	0	+2	0
Etyloheksylowy triazon	-3	+4	0	0	0	+4	0
Homosalat	-1	+1	0	0	0	+2	0
p-Metoksycynamonian izoamylu	-3	+4	+1	-1	0	-2	+1
Antranilan mentylu	-3	+1	+2	0	0	-1	0
4-metylobenzylideno kamfora	-3	+3	0	0	0	-1	0
Metyleno-bis-benzotriazolil tetrametylobutylofenol	-5	+4	+5	-1	-2	+4	-1
Oktokrylen	-3	+3	+1	-2	0	+5	0
Kwas fenylobenzimidazolosulfonowy	-2	+4	0	0	0	+3	-2
Polisilikon-15	-4	+1	0	+1	0	+3	+2
Tris-bifenyl triazyna	-5	+5	+3	-1	-2	+3	-1
Dwutlenek tytanu – gatunek transparentny	-3	+5	+2	-1	0	+4	0
Dwutlenek tytanu – gatunek o szerokim spektrum działania	-3	+5	+4	-2	-3	+4	0
Tlenek cynku	-3	+2	+4	-2	-1	+4	0

Czynniki wpływające na działanie filtrów UV

Właściwości użytkowe dwutlenku tytanu i tlenku cynku różnią się znacznie w zależności od indywidualnych właściwości konkretnego gatunku, np. powłoki, formy fizycznej (proszek, dyspersja na bazie oleju, dyspersja na bazie wody).Użytkownicy powinni skonsultować się z dostawcami przed wyborem najbardziej odpowiedniego gatunku, który spełni ich cele dotyczące wydajności w systemie formulacji.

Skuteczność organicznych filtrów UV rozpuszczalnych w oleju zależy od ich rozpuszczalności w emolientach użytych w formulacji. Generalnie, emolienty polarne są najlepszymi rozpuszczalnikami dla filtrów organicznych.

Skuteczność wszystkich filtrów UV jest w istotnym stopniu uzależniona od właściwości reologicznych preparatu i jego zdolności do tworzenia równomiernego, spójnego filmu na skórze. Zastosowanie odpowiednich substancji filmotwórczych i dodatków reologicznych często pomaga poprawić skuteczność filtrów.
Ciekawe połączenie filtrów UV (synergia)

Istnieje wiele kombinacji filtrów UV, które wykazują synergię. Najlepsze efekty synergii uzyskuje się zazwyczaj poprzez łączenie filtrów, które w jakiś sposób się uzupełniają, na przykład:
• Łączenie filtrów rozpuszczalnych w oleju (lub rozproszonych w oleju) z filtrami rozpuszczalnymi w wodzie (lub rozproszonymi w wodzie)
• Łączenie filtrów UVA z filtrami UVB
• Łączenie filtrów nieorganicznych z filtrami organicznymi

Istnieją również pewne kombinacje, które mogą przynieść inne korzyści. Na przykład wiadomo, że oktokrylen pomaga w fotostabilizacji niektórych fotolabilnych filtrów, takich jak butylometoksydibenzoilometan.

Należy jednak zawsze pamiętać o ochronie własności intelektualnej w tym obszarze. Istnieje wiele patentów obejmujących konkretne kombinacje filtrów UV, a producentom zaleca się, aby zawsze sprawdzali, czy kombinacja, którą zamierzają zastosować, nie narusza patentów osób trzecich.

Wybierz odpowiedni filtr UV do swojego kosmetyku

Poniższe kroki pomogą Ci wybrać właściwy filtr(y) UV do Twojego kosmetyku:
1. Określ jasne cele dotyczące wydajności, właściwości estetycznych i przewidywanych oświadczeń dotyczących formulacji.
2. Sprawdź, które filtry są dozwolone na docelowym rynku.
3. Jeśli chcesz użyć konkretnej obudowy o określonej formule, zastanów się, które filtry będą do niej pasować. Jeśli jednak to możliwe, najlepiej najpierw wybrać filtry i zaprojektować formułę, uwzględniając je. Dotyczy to szczególnie filtrów nieorganicznych lub organicznych zawierających cząstki stałe.
4. Skorzystaj z porad dostawców i/lub narzędzi predykcyjnych, takich jak symulator kremu przeciwsłonecznego BASF, aby zidentyfikować kombinacje, które powinnyosiągnąć zamierzony SPFi cele UVA.

Te kombinacje można następnie przetestować w formulacjach. Metody testowania SPF i UVA in vitro są przydatne na tym etapie, aby wskazać, które kombinacje dają najlepsze rezultaty pod względem skuteczności – więcej informacji na temat zastosowania, interpretacji i ograniczeń tych testów można znaleźć w e-kursie SpecialChem:UVA/SPF: Optymalizacja protokołów testowych

Wyniki testów, wraz z wynikami innych testów i ocen (np. stabilności, skuteczności konserwantów, odczucia na skórze), pozwalają twórcy formulacji wybrać najlepszą opcję (opcje), a także ukierunkować dalszy rozwój formulacji.